بگذار!روح شعر هایم، بی قرین باشد

بگذار!مضمون، در حجاب آستین باشد

هر کس که از مضمون سیب وعشق و آدم گفت

یعنی دلش، تبعیدی روی زمین باشد

هر کس، نگاهش، فاش سازد راز گندم را

یعنی که تا پایان عمرش، خوشه چین باشد

وقتی تمام دردها، ناگفتنی باشد

در دل، فرو خوردم،سرود آخرینم را

"آتش همان بهتر که خاکستر نشین باشد"





منبع:

1. کتاب سوختگان وصال، نکوداشت جانبازان شیمیایی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه تهران، دفتر هنر و ادبیات، 1381 صفحه: 33-32

2. نوید شاهد